تاثیرهشت هفته تمرین قدرتی،استقامتی و ترکیبی برتوان هوازی بیشینه وترکیب بدن دردانشجویان پسرغیرورزشکار دانشگاه شهید چمران اهواز

چکیده هدف از این تحقیق بررسی تاثیر هشت هفته تمرین قدرتی،استقامتی، ترکیبی بر توان هوازی بیشینه و ترکیب بدن دانشجویان پسر غیرورزشکار می باشد. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه دانشجویان پسر غیر ورزشکار دانشگاه شهید چمران اهواز می باشد. نمونه آماری که به روش تصادفی انتخاب شدند، شامل40 دانشجوی غیرورزشکار (سن1.25±24.75 سال)، (قد 2.35±174.3 سانتیمتر) و (وزن 1.46±73.3 کیلوگرم) کهبه صورت تصادفی در یکی از گروه های قدرتی (10)، استقامتی (10)، ترکیبی (10) و کنترل (10) قرار گرفتند.هر تمرینی شامل سه نوع برنامه تمرین قدرتی، استقامتی و ترکیبی می باشد که به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه برگزار شد. گروه کنترل در هیچ برنامه تمرینی شرکت نکرد. پیش آزمون و پسآزمون توان هوازی بیشینه و ترکیب بدن آزمودنی ها با استفاده از تست بروس و دستگاه تجزیه و تحلیل ترکیب بدن اندازه گیری شد. از آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) برای توصیف داده های تحقیق استفاده گردید. برای مقایسه گروه ها در مراحل پیش آزمون و پس آزمون از تحلیل واریانس یکراهه (anova) و آزمون پیگردی توکی استفاده گردید. همچنین به منظور تاثیر هر یک از پروتکل تمرینی از آزمون t همبسته استفاده شد. یافته های این تحقیق، تاثیر هشت هفته تمرین ترکیبی، استقامتی و قدرتی را معنی دار گزارش کرد. نتایج آزمون تحلیل واریانس یکراهه نشان داد که بین گروه ها در مرحله پس آزمون تفاوت معنی داری (0.001 p=)وجود دارد.که این تفاوت ها بیانگر برتری گروه های استقامتی و ترکیبی بر گروه های قدرتی و کنترل است. همچنین، بین سه گروه در ترکیب بدنی نیز تفاوت معنی داری(0.001 p=) وجود دارد. توان هوازی بیشینه آزمودنی ها به صورت معنی داری از پیش آزمون تا پس آزمون در گروه استقامتی (0.001p= )، ترکیبی (0.001p= ) و قدرتی (0.013p= ) افزایش یافت. کاهش ترکیب بدنی در گروه استقامتی و ترکیبی (0.001) و در گروه قدرتی (0.037)، معنی دار بود. نتیجه این که اجرای تمرینات ترکیبی در افزایش توان هوازی بیشینه و ترکیب بدنی اثر تداخلی نداشت.